Karl-Heinz Rosch, een held!

4 nov, 17:01
In Riel in Brabant is vandaag, 04-11-2008, een standbeeld onthuld voor een Duitse soldaat die in de Tweede Wereldoorlog het leven heeft gered van twee kleine kinderen maar daarbij zelf om het leven kwam. De soldaat zelf was eigenlijk ook nog een kind. Hij was pas 3 dagen 18 jaar oud. Het heeft jaren geduurd voordat de geredde kinderen en hun familie een standbeeld konden onthullen. De Gemeente en de Provinciale overheid weigerden en weigeren mee te werken vanwege de "maatschappelijke gevoeligheid" die dit zou veroorzaken. Gelukkig heeft een oude man die destijds naast de kinderen woonde die door de Jonge Duitse Held werden gered, zijn tuin ter beschikking gesteld zodat er dus vandaag toch een monument is onthuld. Het is toch wel triest dat bijna 65 jaar na het beeindigen van de oorlog er nog "maatschappelijke gevoelens" zijn die zoiets beletten. Ik zie de jonge Duitser al voor me. Met 17 onder de wapenen geroepen en naar het Westen gestuurd. Met zijn nog tengere, jeugdige postuur lopend met zijn peloton over de bezette Nederlandse grond en onderweg steeds maar beseffen dat niemand je eigenlijk mag. Of nog erger, hij heeft misschien gediend als jongere aan het verschrikkelijke Oostblok en heeft honderden van zijn leeftijdsgenoten om zich heen zien sterven. Of heeft moeten zien dat benen en armen werden kapotgeschoten door vijandelijk vuur. Endelijk, zo dacht hij, ben ik in het betrekkelijk rustige Nederland totdat juist op dat moment de bevrijding van ons land begonnen was. Een eerst ver af klinkend geluid komt snel naderbij. Ondanks zijn nog maar korte ervaring weet hij dat het het geluid van een ganaat is. Hij ziet de twee heel kleine kinderen op een paar meter afstand van hem. Het herinnert hem aan zijn kleine broertje en hemzelf toen ze nog onbekommerd konden spelen op het erf van hun vaders' boerderij in het rustige Schwarzwald. Zijn jongere broertje die altijd wat onhandig was en hemzelf die daardoor altijd dat kleintje moest beschermen. En hij kijkt nog eens. Het geluid van de granaat zwelt aan en hij weet dat hij de kinderen moet beschermen. Hij duikt op ze af om ze weg te sleuren naar de dichtst bijzijnde schuur. Maar het is al te laat. Hoewel hij zijn jonge lichaam nog over de kinderen kan laten vallen wordt hij op hetzelfde moment geraakt door de vernietigende kracht van een granaat die zijn rug en buik volledig wegrukt. De kleintjes rukken zich huilend en geschrokken los van het bloedende, levensloze lichaam. En voor zo'n jongen willen wij geen monument omdat zoiets "maatschappelijke gevoelens" zou losmaken? Bullshit! Of misschien beter aangezien dit over een Duitser gaat: Stierscheisse. Karl-Heinz Rosch, *03-10-1926 +06-10-1944, Een Held!