23 mrt, 11:22
Als je even niet meer weet hoe ze heten! Zondagochtend en heb niets anders te doen dan te denken wat ik nu weer eens zal gaan schrijven op mijn blog. Nou ga maar eens iets schrijven over die "doorstuurmailtjes". Wat een onzinnig gedoe is dat. Ik bedoel dat je ze moet doorsturen. Als je geen 8 vrienden hebt ga je dood, als je het niet doorstuurd naar 10 vrienden EN diegene die jou dat heeft gestuurd wordt je nooit meer gelukkig etc. etc. Heb inmiddels al 10 keer een mailtje gekregen van een verkrachte baby in Zuid-Afrika door een man met AIDS en dat moet je dan ondertekenen en weer doorSturen. De verkrachte baby is inmiddels waarschijnlijk 15 jaar oud en hopelijk gelukkig. Doet me ook denken aan de allereerste kettingmail, bedacht door een 10 jarig jongetje in Amerika (of door zijn ouders) die terminaal ziek was en hoopte dat door zo'n actie hij voor z'n sterven in het Guinness book of Records zou komen. Da's gelukt maar zijn ouders zijn jaren nadien nog bezig geweest om het allemaal te stoppen want de jongen overleed kort nadat miljoenen mails waren teruggekomen maar het bleef maar doorgaan. Of het kind dat was opgedoken in Thailand na de Tsunami en waarvan men de ouders zocht. Lang nadat ze alweer herenigd waren kreeg ik keer op keer dat mailtje net als een Tsunami! Mensen, laten we nou maar eens ophouden. Stuur ze niet meer door! Lees dit verhaaltje goed, vertel het aan minstens 10 vrienden en leef lang en gelukkig. Tot de volgende blog!
Tuesday, November 25, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment